Fris Gedacht – De waarheid over elektrisch rijden en zero-emissiezones

Door Michael van Mobiele Cleaners

Ondernemen anno nu

Ondernemen is een vak. Maar tegenwoordig voelt het ook alsof je halve dagen kwijt bent aan bijzaken: administratie, belastingregels, verzekeringen, webteksten aanpassen, updates bijhouden, ZZP-wetten checken…

En alsof dat nog niet genoeg is, mag je sinds kort ook een studie maken van de nieuwe milieuregels.
Zero-emissiezones. CO₂-beleid. BPM-wijzigingen.

Allemaal onderwerpen die je liever níet nodig hebt als je gewoon bij klanten meubels wilt reinigen.

Van stoel naar wetboek

Laat Mobiele Cleaners nu nét een bedrijf zijn dat dagelijks met bedrijfswagens door Nederland rijdt. Soms bij particulieren, dan weer bij bedrijven om 100+ bureaustoelen te reinigen. Onze voertuigen zijn onmisbaar.

Totdat je ineens hoort dat je met je bestaande dieselbus bepaalde steden straks niet meer in mag.
Vanaf 2025.
Omdat je bus geen “uitstootvrije” auto is.

We hadden een Mercedes Citan (diesel, 2016) — inmiddels richting de 320.000 kilometer.
Een topbus, met een ijzersterk Renault-blok.
Maar ja, volgens de nieuwe regels telt dat niet.

Zero-emissie betekent: géén uitlaat.
Dus ook géén LPG. Alleen nog elektrisch of waterstof.

De showroomrealiteit

We stapten dus naar de showroom. Prachtige elektrische bedrijfswagens hoor — daar niet van.
Totdat je het prijskaartje ziet.

Je bent zo €40.000 tot €55.000 verder. En die subsidies?
Die zijn grotendeels al verbruikt door de Tesla’s die je op de A2 voorbij ziet vliegen.

Dan hoor je de verkoper zeggen:

“Ja, er staat 350 km actieradius, maar met airco aan, radio aan, gereedschap achterin… mag je blij zijn met 220 km.”

Nou rijden wij met Mobiele Cleaners soms 450 km op een dag.
Moet je dan tussendoor twee keer een half uur snelladen?
Goed plannen dus. Maar wat als je vertraging hebt? Of er geen laadplek vrij is?

En als er wél een vrij laadpunt is, krijg je alsnog laadstress — een nieuw woord dat helaas écht bestaat.

En dan nu even over de accu’s

M’n zus kreeg onlangs een elektrische auto van de zaak. Grote corporate. Goed voorbeeld, zeggen ze dan.

Maar toen ze me vertelde dat de meeste accu’s kobalt bevatten uit Congo, waar kinderen vanaf zeven jaar onder gevaarlijke omstandigheden in mijnen werken, viel ik even stil.

Kinderen die zonder helm in de modder graven naar grondstoffen voor onze batterijen.
Dat kan ik als vader van vier kinderen niet los zien van mijn ondernemersbeslissingen.

En dan hoor je mensen zeggen: “Elektrisch is zó schoon.”
Ja… behalve dat 48% van de Nederlandse stroom nog steeds uit gas- en kolencentrales komt.
Je rijdt dus op rook — alleen komt die rook nu uit een andere pijp.

Wat we besloten hebben

Wij hebben nog nét op tijd een nieuwe dieselbus (Euro 6) aangeschaft.
Dankzij een maas in de wet (BPM-voordeel) konden we die zakelijk nog aantrekkelijk inkopen.

Daarmee mogen we — als het beleid niet wijzigt — tot 2028 of zelfs 2029 nog gewoon alle zero-emissiezones in.

Dat geeft even ademruimte.
Daarna? Geen idee. Misschien alsnog overstappen. Misschien een aparte elektrische wagen voor die gebieden.
Of sommige opdrachten afzeggen omdat het niet meer rendabel is.

Wat ik vooral wil zeggen:

Ondernemen is keuzes maken – maar de kaders worden steeds kleiner.

Je moet niet alleen goed zijn in je vak, maar tegenwoordig ook belastingadviseur, jurist én beleidskenner zijn.

De feiten op een rij

🚫 Zero-emissiezone (ZE-zone)
Vanaf 1 januari 2025 in o.a. Amsterdam, Utrecht, Tilburg, Rotterdam en ’s-Hertogenbosch:

• Alleen volledig elektrische of waterstofbestelwagens/vrachtwagens toegestaan.

• Diesel Euro 5 toegestaan t/m eind 2026.

• Diesel Euro 6 toegestaan t/m eind 2028/2029 (afhankelijk van kenteken).

• LPG = géén zero-emissie → verboden in ZE-zone vanaf 2025 (zakelijk).

• Particuliere auto’s op LPG: nog wél toegestaan, zolang het geen bedrijfswagen is.

🚧 Milieuzones (nu al actief)

• Gaan over personen- én bestelauto’s.

• Meestal alleen beperkingen voor diesels (Euro 0–3 verboden).

• LPG en benzinewagens zijn nog toegestaan in alle milieuzones.

💸 Aanschaf & verbruik

• Dieselbedrijfswagen: €18.000 – €35.000

• Elektrische bestelbus: €40.000 – €55.000 (nieuw), €9.000–€15.000 (gebruikt)

• EV-laadkosten: ± €0,04/km (thuisladen)

• Diesel: ± €0,13–€0,16/km

• Besparing EV: tot €5.000–€10.000/jaar bij intensief gebruik

🔋 Laden & actieradius

• Praktische actieradius: 20–40% lager dan op papier.

• Thuisladen (AC): 4–12 uur.

• Snelladen (DC): ± 30 min voor 10–80%.

• 450 km per dag rijden? Alleen haalbaar met 2 geplande laadmomenten per dag.

🔋 Accu vervangen?

• Kangoo Z.E. accupakket: €5.000 – €9.500.

• Revisie: vanaf ± €1.500.

• Prijzen dalen, maar blijven fors.

Toen begon ik te denken…

Toen ik dit allemaal eens goed op een rij zette, begon ik me af te vragen:
waarom moet eigenlijk alles elektrisch?

Waarom is waterstof nog steeds geen serieuze optie?
En waarom krijgen logische tussenstappen zoals LPG geen kans?

Ik ben eens gaan uitzoeken wat er écht speelt achter die ‘groene revolutie’ —
en wat ik vond, was behoorlijk verhelderend…

💰 De waarheid achter de energietransitie

Of je nu kijkt naar windmolens, zonneparken of elektrische auto’s — één ding hebben ze gemeen: er gaat ongelooflijk veel geld in om.

En waar geld is, zijn belangen.

De energietransitie wordt gepresenteerd als een morele missie — “voor het klimaat” —
maar in werkelijkheid is het ook een commercieel project van ongekende schaal.

Er wordt grof geld verdiend door:

• Energiebedrijven – miljarden aan subsidies met gegarandeerde afnameprijzen.

• Investeringsfondsen en banken – minimale risico’s dankzij overheidsdekking.

• Overheden zelf – via belastingen, accijnzen en regels die zij zelf opstellen.

De “groene wereld” is dus niet nieuw.
Het is dezelfde wereld, maar dan met een duurzamer jasje — en nieuwe winnaars.

⚙️ Waarom waterstof en LPG geen kans krijgen

Neem waterstof: schoon, snel te vullen, en bruikbaar in aangepaste benzinemotoren.
Je kunt het zelfs lokaal produceren met zonne-energie.

Klinkt ideaal, toch?
Juist dáárom is het lastig.

Waterstof maakt mensen te zelfstandig.
Geen laadabonnementen, geen dure infrastructuur, geen afhankelijkheid.
Kortom: te weinig te verdienen.

En LPG?
Ooit gestimuleerd als schoner alternatief, maar zodra het te populair werd –
hop, accijnzen omhoog, subsidies weg.

Zo houdt het systeem zichzelf in stand:
wat gunstig wordt voor de burger, wordt al snel “minder duurzaam” verklaard.

🌍 Windmolens: het grote rekenvoorbeeld

Een moderne windturbine op zee kost gemiddeld €100 tot €125 miljoen.
Onderhoud: €600.000 – €800.000 per jaar.
Levensduur: 15 tot 20 jaar.

Daarna? Nieuwe wieken, nieuwe subsidies, nieuw verhaal.
En ondertussen draait die molen op volle kracht maar 30–40% van de tijd.
De rest moet worden opgevangen door — juist — gascentrales.

Het lijkt duurzaam, maar blijft afhankelijk van dezelfde fossiele basis.

🔋 Elektrisch rijden: niet de vijand, wel een businessmodel

Elektrisch rijden kan deel van de oplossing zijn, maar het is geen wondermiddel.

De productie van één elektrische auto kost méér CO₂ dan een diesel.
De accu’s komen uit landen waar kinderen het vuile werk doen.
En de stroom die je “schoon” laadt, is vaak nog fossiel.

Toch wordt elektrisch rijden met alle macht doorgedrukt —
niet omdat het perfect is, maar omdat er het meest aan te verdienen valt.

🚗 Tijd voor échte innovatie

Stel je eens voor dat we de miljarden aan subsidies zouden steken in:

• waterstofontwikkeling,

• energieopslag via waterkracht of getijdenenergie,

• of kleinschalige modulaire kernenergie (SMR’s) die nauwelijks afval produceert.

Dan hadden we nú al een stabiele, schone én zelfstandige energievoorziening.

Maar dat past niet in het huidige verdienmodel.
Daarom blijft elektrisch rijden het paradepaardje —
niet omdat het de beste oplossing is, maar omdat het rendabel is voor de juiste mensen.

🧭 Tot slot

Ik ben geen complotdenker, maar ook geen naïeveling.
Als ondernemer zie ik wat werkt, wat logisch is, en wat puur politiek gestuurd wordt.

Elektrisch rijden is geen eindstation — het is een tussenfase die gebruikt wordt om een nieuwe markt te creëren.
En die markt wordt pas écht duurzaam als we eerlijk durven zijn over waar het geld vandaan komt — en waar het naartoe gaat.

💬 Mijn conclusie:
We hoeven niet “tegen elektrisch” te zijn.
Maar we moeten wél durven zeggen dat het verhaal niet klopt zoals het verteld wordt.
Echte duurzaamheid draait niet om beleid, maar om gezond verstand.

👉 Deel deze blog gerust als je collega-ondernemers kent die met dezelfde vragen zitten.
Samen houden we het overzichtelijk – én eerlijk.

Michael Buschman – ondernemer bij Mobiele Cleaners, schrijver van Fris Gedacht en vader van vier. Voor wie nuchter denken nog steeds de schoonste vorm van energie is. ⚡